Wielka, większa i NAJWIĘKSZA mikołajkowa przygoda – korespondencja z ZSP Kąpiele Wielkie

2016-12-27 10:25:58

6 grudnia tego roku, uczniowie naszej szkoły otrzymali nietypowy prezent mikołajowy. Autobus, którym podróżowali, okazał się nietypowym wehikułem. Choć wyglądał jak zawsze, był on połączeniem „wehikułu czasu” z „pojazdem międzyświatowym” oraz „transporterem świadomości”.

Dzięki niemu, na kilka godzin przenieśli się oni nie tylko w odległe czasy, zwiedzili „różne światy”, ale za każdym razem mieli również okazję wzbogacić swoją świadomość, a poprzez poszerzenie wiedzy o otaczającym kiedyś i teraz świecie, mogą przewidzieć jego przemiany w przyszłości, dzięki czemu mamy nadzieję przygotuje to ich do świadomego udziału w życiu społecznym.

Aby móc dotrzeć do poszczególnych grup wiekowych, uczniowie byli podzieleni na trzy grupy wiekowe, a harmonogram podróży dla poszczególnych grup, różnił się w kilku miejscach. Grupa najmłodsza, dzieci z klas 0-I rozpoczęły swoją podróż od pobytu w Izbie Regionalnej, gdzie za pomocą pstryknięcia palcami pani Lidii Musiał przeniosły się w odległe dla nich czasy. Dzięki szerokiej wiedzy Pani Lidii oraz wyjątkowemu talentowi oratorskiemu uczniowie mogli poznać dawne: prace – bogato ilustrowane narzędziami i czynnościami drzewiej wykonywanymi, kulturę – przedstawione dzięki erudycji i krasomówstwu prelegentki oraz tradycje – w niektórych przygotowaniach do tradycyjnej wigilii uczniowie uczestniczyli. Mieli oni możliwość wykonania ozdób świątecznych na choinkę z bibuły i opłatka, stając się poniekąd twórcami ludowymi oraz zasmakować chleba wypiekanego w tradycyjny sposób. Po ponownym pstryknięciu palcami i dzięki „cudownemu pojazdowi” prawie niezwłocznie przeniosły się do Domu Kultury, gdzie oglądając film w wersji 3D pt.: „Wilk w owczej skórze”, mogły poczuć znaczenie empatii. Dzięki głównemu bohaterowi – wilkowi, który przez zaklęcie wciela się w owcę - mogły wczuć się w rolę „ofiary” i zrozumieć znaczenie przysłowia „nie czyń drugiemu, co Tobie niemiłe”. Po zakończeniu filmu, dzieci z bogactwem wrażeń, przeżyć i własnoręcznie wykonanych ozdób, „wehikułem” powróciły wraz z opiekunami do szkoły, ku wyzwaniom realnego świata.

W tym samym czasie, gdy młodsze dzieci przebywały w Izbie Regionalnej - myślami będąc w fantastycznym świecie przeszłości - uczniowie klas II - VI zostali zawiezieni w inne, realne miejsce, do kina „Radość” w Wolbromiu. Dzięki temu mogli przenieść się równolegle do nie mniej fantastycznego świata wyobraźni, a może przyszłości lub równoległej rzeczywistości niewidocznej dla niewtajemniczonych, a to dzięki wyświetlanemu w kinie filmowi 3D pt. „Fantastyczne zwierzęta”. Mimo nieprawdopodobnego miejsca i czasu akcji, film, z fantastycznymi obrazami i akcjami spotęgowanymi obrazem trójwymiarowym, poruszał jak najbardziej rzeczywiste problemy otaczającego nas świata. Czy to co widzimy jest prawdą, czy tylko złudzeniem optycznym? Komu można zaufać, a komu nie wierzyć? Czy ludzie, którzy nas otaczają i „troszczą się” o nas, robią to z dobroci serca? Czy przyświeca im może inny, ukryty cel? I że prawdziwe może być powiedzenie, że „Nie wszystko złoto, co się świeci”, a ludzi nie powinno się oceniać po wyglądzie zewnętrznym, lecz warto sięgnąć głębiej, by poznać piękno i dobro drugiego człowieka, często skrywane przed „nieprzyjaznym światem”.

Trudno ocenić, czy to wartka akcja, doznania spotęgowane obrazem 3D, czy może problemy „przemycane” w filmie, tak bliskie każdemu człowiekowi, spowodowały gromką owację w trakcie sceny finałowej, dzięki czemu widzowie mogli poczuć się prawie jak w teatrze. Można nieśmiało wywnioskować, że chyba jednak film się większości widzów podobał, a tym, którzy go nie widzieli można powiedzieć: „żałujcie, że nie byliście z nami”.

Po skończonym seansie nastąpiła oczekiwana zmiana miejsc. Do kina udała się młodzież przywieziona z Izby Regionalnej, a na ich miejsce do autobusu wsiedli uczniowie klas II i III, którzy podążyli do Izby Regionalnej. Tymczasem uczniowie starszych klas IV-VI, mimo zimowej pogody, podążali pieszo w stronę Izby Regionalnej, odkrywając „tajemnice” Wolbromia.

Pod opieką nauczycieli grupa uczniów wyruszyła na miejsce zbiorowych mogił ofiar holokaustu koło ośrodka zdrowia. Idąc wąską, ośnieżoną ścieżką, w całkowitej ciszy zimowego otoczenia, mieli oni przedsmak uczucia osamotnienia, jakie musiało towarzyszyć ludziom podążającym ku nieznanemu przeznaczeniu. Zimne, kamienne płyty, dodatkowo przysypane śniegiem potęgowały grozę miejsca. Symboliczne wydało nam się potężne drzewo wyrosłe na mogile, które przebiło się przez płytę nagrobną, jakby wymownie (choć nieme) chciało pokazać, że chęć życia pomordowanych ludzi skupiła się i wystrzeliła w górę, ku Słońcu, i że mimo śmierci oni żyją dalej w pamięci ludzi, mieszkańców gminy, a drzewo owo stało się żywym pomnikiem ich męczeństwa. A cicho szumiący wiatr, jak głos Abla zamordowanego przez Kaina, prosił, by ich ofiara nie poszła w zapomnienie, by już nigdy więcej człowiek człowiekowi krzywdy nie wyrządzał i jakby przestrzegał przed skutkiem siania nienawiści, podziałów, segregacji.

W drodze do Izby Regionalnej młodzież podążyła ku cmentarzowi żydowskiemu położonemu po drugiej stronie ośrodka zdrowia. Pobyt na cmentarzu i krótka prelekcja wychowawców na temat zwyczajów i obrządków, być może zachęci niektórych do poszerzenia wiedzy na temat tradycji i kultury żydowskiej, można rzec będącej rdzeniem wielu kultur i wierzeń religijnych.

Następnie uczniowie podążyli w kierunku Rynku w Wolbromiu, a droga ich wiodła przez przejście podziemne pod nasypem kolejowym, mieszczącym się obok głównego przejazdu na ul. Krakowskiej. Zamiast podążać „na skróty” często z narażeniem złamania przepisów prawa, a nawet utraty zdrowia lub życia, warto nadłożyć tych kilka metrów różnicy, co może pozwoli wydłużyć życie o kilka lat. Ludzie, zwłaszcza w dni targowe, podążają bowiem wydeptaną ścieżką, by przekroczyć torowisko „górą”, w najmniej korzystnym miejscu (zakręt ograniczający widoczność pociągu), przez co narażają się na ryzyko mandatu i poddają się hazardowi, stawiając na szali to, co mają najcenniejsze - swoje zdrowie czy życie. Młodzież uświadamiana o przewagach „przejścia podziemnego” podążyła w kierunku Miejskiej Biblioteki Publicznej w Wolbromiu, gdzie zostali zapoznani przez panie bibliotekarki z księgozbiorem, oraz procedurami obowiązującym przy zapisywaniu się. Mogli również porównać zasobność biblioteki szkolnej ze zbiorami zgromadzonymi w Bibliotece Miejskiej. Czynne zaangażowanie wielu uczniów w prelekcję oraz ochocze zapoznawanie się z księgozbiorem, może świadczyć, że wysiłki czynione przez nauczycieli szkoły powoli zaczynają przynosić skutek. Ale jakie będą efekty, będziemy mogli zorientować się po ilości nowych czytelników Biblioteki Miejskiej w Wolbromiu, mieszkających w Kąpielach Wielkich.

Przedostatnim punktem programu był przemarsz na Rynek w Wolbromiu, gdzie uczniowie mogli zobaczyć na płycie rynku wystawę rzeźb "VIA SANCTA " autorstwa Czesław Dźwigaja i dużo starszy pomnik Jana Kilińskiego. Z uwagi na małą ilość „wolnego czasu”, uczniowie pokrótce tylko zostali zapoznani z historią regionu i lokalnym bohaterami. A być może dzięki wchodzącej właśnie reformie edukacji, będą mogli poszerzyć jej znajomość na lekcjach historii w Szkole Podstawowej w Kąpielach Wielkich.

Szybko upływający czas oraz powrót uczniów klas II i III do szkoły skierował nasze kroki do Izby Regionalnej. Uczniowie przywitani w stroju krakowskim (jak się dowiedzieliśmy, będącym równocześnie polskim strojem ludowym) przez Panią Lidię Musiał, zostali przeniesieni w tak nieodległe czasy, pamiętane jeszcze przez naszych ojców i dziadków, gdzie wodę nosiło się w koromysłach, zboże cięło sierpem, młóciło cepem, a następnie mieliło w żarnach, by otrzymać mąkę razową. Smak chleba sporządzonego w ten sposób, uczniowi mogli poczuć wychodząc po skończonych zajęciach, gdyż każdy z uczestników otrzymał pajdę chleba. Uczniowie „obładowani” również wykonanymi przez siebie światami z opłatków, jak również własnoręcznie wykonanymi łańcuchami ozdobnymi i bogatym bagażem wiedzy popartej wspomnieniami z przeszłości, udali się do autobusu, by podążyć z powrotem do Kąpiel Wielkich.

Mamy nadzieję, że różnorodność i wielorakość doznań dostarczonych w tym dniu uczniom, pozwoli na długo zapamiętać dzień 6 grudnia 2016r., który nie tylko będzie się wiązał z Mikołajem niosącym prezenty materialne, ale również bogactwo duchowe, mające wpływ na empatię i życzliwość dla bliźniego, tak ostatnio spychaną na drugi plan i wyśmiewane w coraz szerszych kręgach.

Wiktor Fuglewicz